ecuador2013.reismee.nl

Reisverslag Ecuador

Door een crash op de server is helaas ons verslag verdwenen. Hier onze backup:

Vrijdag 10 mei 2013

Na een vlucht van 11 en een half uur kwamen we aan in een regenachtig Ecuador. Onze eerste vraag was dan ook staat onze chauffeur te wachten. Sabrina had de opmerking dat het er erg mooi en keurig uitzag op het vliegveld. Niet gek voor een vliegveld welke 3 maanden geleden geopend is.

Onze koffers kwamen redelijk snel en bij de uitgang van de aankomsthal zagen wij onze naam. In de auto naar het oud centrum van Quito. De rit duurde bijna 2 uur. De weg naar het nieuwe vliegveld is op sommige plekken 1 baans terwijl daarvoor en erna 3 banen. Dit geeft wat oponthoud.

Ons hotel staat midden in het oude centrum. Is van oorsprong een woonhuis geweest en sinds een jaar een hotel. Leuk ingericht met 3 verdiepingen waar middenin een binnenplaatsje is. Dit geeft een heel gezellig sfeertje.

Na wat gegeten te hebben moesten wij van de eigenaar naar La Ronda. Een oud straatje wat helemaal is opgeknapt. Kleine winkeltjes en restaurantjes.

Daar moesten wij een “Canalazo” drinken. Trouw als wij altijd zijn dit maar gedaan. Wanneer je weet dat Quito op ruim 3000 meter hoogte ligt kan je last krijgen van hoogteziekte, nou dat kregen we ook na het drinken van de nationale trots. Het had de smaak van kaneel met wat banaan en rum. Best lekker, maar niet te veel.

Vervolgens naar bed. Vandaag een rondwandeling gemaakt door Quito. Verschillende kerken en pleinen gezien. Ook een Kathedraal beklommen op een berg waardoor je mooi uitzicht had over een deel van de stad.

De hele ochtend hadden we zon en 22 graden. Om 14.00 uur begon het te onweren.

Morgen op weg naar de Galapagos eilanden. Het kan zijn dat we pas volgende week zondag weer wat posten.

zaterdag 11 mei 2013

Om 4.15 uur ging de wekker. Onze chauffeur zou er om 5.15 uur zijn. En dit was ook zo. Normaal is de rit van Quito naar het vliegveld bijna 2 uur, met name door drukte. Maar de chauffeur maakte er 45 minuten van.

Op het vliegveld werden wij uit de rij van de incheckbalie gehaald door iemand van onze cruise. De medewerker van de Voyager had onze vliegtickets al. Alles ging hierdoor erg snel. Nog een kaart voor het park betalen en naar de vertrekhal.

Aangekomen op de Galapagos moesten we door een controle heen. Hier de entree betalen wat lang duurde en de bus in. Op weg naar onze eerste stop. Een privé land met reuze schilpadden. En dat zijn ze. We zagen er twee paren en dat geeft best wat herrie. De man was alleen 5 maal zo groot waardoor we niet meteen zagen waar die mee bezig was. Na wat rondlopen hadden we een aantal schildpadden gespot.

Nu op weg naar de boot voor de lunch. Ondertussen was het 16.00 uur, dat wordt een laat diner.

De laatste uitstap was in Puerto Aroyo naar het Charles Darwin fokprogramma. Hier zat Lonesome George, de laatste van de Pinta familie, tot juni vorige jaar. Toen is hij en zijn soort uitgestorven. Met andere reuzenschildpad soorten is het hier beter gesteld. Die zijn zich aan het vermeerderen.

Op de weg terug land hagedissen (Land Iguanas) gezien die op het voetpad lagen te zonnen. Goed oppassen dat je niet op ze staat. Ook de blauw voet Jan van Gent zien vliegen en pelikanen. Robben lagen op de steiger.

’s Avonds werd er een voorstel ronde gedaan. De crew liet zich zien en wij moesten ons ook voorstellen. Om 20.00 uur was iedereen naar zijn kamer. Wij ook maar om 21.30 uur, na met een Engelsman en een Taiwanees gesproken te hebben.

zondag 12 mei 2013

Na een nacht op de golven deinend eigenlijk best goed geslapen. Alleen de motor starten en anker ophalen om 4.00 uur kan door niemand ontgaan zijn. Om 6.30 uur meerden we aan bij South Plaza. Hier een wandeling gemaakt om de diverse vogels en de land hagedissen te zien. De vogels en hagedissen zijn niet bang voor je en blijven doen waar ze mee bezig waren wanneer je langs loopt. Veel vogels zoals Fregatvogel, vinken, pelikanen en al 1 blauwvoet Jan van Gent gezien.

Na 3 uur varen aangekomen bij Santa FĂ©. Hier de snorkels gepakt en duiken maar. Veel verschillende gekleurde vissen gezien. Voor ons was het de allereerste keer snorkelen dus erg onwennig. Langs de rotskust keken 2 zeeleeuwen nieuwsgierig onder water wat er langs kwam zwemmen, terwijl zij nog op het land zaten. Kort even langs zwemmen om te zien wat er gebeurde. Verderop zagen we een reuzenschildpad doodstil op de zeebodem liggen. Na nog meer vis en een slang was er een groepje zeeleeuwen welke zin hadden m te spelen. Wanneer je met je voeten snel heen en weer ging kwamen ze op de bubbels af. Hierdoor zwommen de 4 continu langs je heen. Op centimeters van je vandaan. Een mooi begin van het snorkelen.

’s Middags nog een rondwandeling op het eiland. Te starten met een wit strand vol met snurkende, spuugende en rochelende zeeleeuwen. Van jong tot oud waar je tussendoor liep zonder dat ze opkeken. Even verderop op het eiland de “Land Iguanas” van Santa Fé gezien. Komen alleen op dit eiland in de wereld voor. Reptielen van circa 1 meter lang en geel van kleur. In het landschap met struiken en grote cactussen maakt het alles heel apart. Een onbeschrijflijke ervaring de eerste volle dag.

maandag 13 mei 2013

In de ochtend een ronde gevaren rondom Daphne. Een eiland vol met vogels waaronder de Blue footed booby. Maar ook pelikanen Masked Boobies enz. Om 10 uur was het tijd om de snorkel aan te trekken. Voor je plezier op jacht naar de White tipped reef shark. Of te wel voeder tijd voor de haaien. Rondom een rots zwommen 4 haaien waarvan de grootste, een meter of 2, de man was. Naast de vele mooie vissen een vreemd idee dat je op een paar meter van een haai zwemt. Hier een uur zonder paniek rond gedobberd. Het sluitstuk was een bezoek van 2 pijlstaart roggen. Niet erg groot, diameter van ongeveer 3 meter.

Na de lunch vaarde de boot naar de noordzijde van Santa Cruz. Hier had je verschillende wit gouden stranden. Op deze stranden leggen de reuze schildpadden hun eieren. Die gebieden zijn afgezet zodat ze niet betreden worden. Op weg in de brandende zon naar een meer met…….. geen enkele Flamingo. De omgeving was mooi maar we kwamen voor de vogels. Dan maar op advies van de gids de andere kant van het strand opgelopen. Hier was een ander meer. Met jawel 2 hele Flamingo’s. In het water zag je hun spoor welke ze hadden afgelegd op zoek naar eten. Ze waren druk bezig met voedsel zoeken. Na een tijd te blijven kijken hoe hun kop onder water over de bodem van het meer schuurde terug naar het strand om de Boobies (Jan van Genten) en Pelikanen te zien vissen. Een aantal Fregatvogels streden nog om een net uitgekomen schildpadje. Tijd om koers te zetten richting het volgende eiland, Genovesa. Volgens de informatie van 2 mensen uit Zwitserland ongeveer 9 uur varen. Om de tijd te doden maar een karaf Mojito besteld. Morgenochtend zijn we er.

dinsdag 14 mei 2013

Genovesa, een lava eiland met redelijk lage begroeiing hoog opgerezen uit de zee. Zwarte rotsgrond (lava) en vol met vogels. Bereikt na een woelige nacht op zee. Aan een paar gezichten te zien een zware tocht geweest. Wij hebben wat onrustig geslapen maar het goed doorstaan.

De ochtend begon met een wandeling over een deel van het eiland. Hier de Rood voet en gemaskerde Jan van Gent gezien. Naast nog vele andere ook de Fregatvogel, een grote zwart/groene vogel met een grote rode krop welke hij opzet om te imponeren naar de vrouwtjes. Het eiland zat helemaal vol hiermee je moest opletten waar je liep, ze zitten, staan, lopen overal en gaan niet voor je aan de kant. Alle vogels staan je aan te staren of blijven doen waar ze mee bezig zijn. Heel apart.

Vervolgens gesnorkeld, op zoek naar de hamerhaai. Helaas niet gezien, waarschijnlijk weg aangezien er meer dan 50 mensen aan het zwemmen waren. In de baai lagen helaas nog 4 boten.

’s Middags moesten we verrekijkers meenemen voor een uil. Deze heeft dezelfde kleur als de rotsen en jaagt op jonge vogels welke zich schuil houden in de spelonken. Met veel moeite 3 gespot, op verre afstand. Je mag op de eilanden niet afwijken van de paden aangezien het beschermd gebied is.

Aan het eind van de dag nog maar een keer gesnorkeld voor de hamerhaai, zonder succes.

We zijn nu halverwege de trip in de Galapagos met het idee al ruim een week er te zijn, het is pas 3,5 dag met 2000 foto’s!

woensdag 15 mei 2013

Om 6 uur in de Panga, speedbootjes, wat langs de kust van North Seymour gevaren, wildleven spotten.

Afscheid genomen van de helft van de groep. Vandaag kwamen er andere mensen aan boord. De Zwitsers naar huis, de Engelsen blijven net zolang als wij. Met hun de ochtend op de boot doorgebracht met naar het water staren. Zowaar kwam er een reuze schildpad voorbij en 3 haaien wat later Marons blijken te zijn. Geen idee of dit goed geschreven of zelfs begrepen is.

Na de lunch richting het west gedeelte van Santa Cruz. Land Iguanas kijken. Het is er goed weer voor, niet te warm dus ze gaan op zoek naar warme plekken. Diverse gele gezien. Zeker een meter lang met indrukwekkende koppen. Daarnaast weer vele Light footed Sally Krabben, Darwin vinken, Mockingbirds, Marine Iguanas en Lava lizards gezien. Dit in een mooie zwart en rood lava gesteente met veel groen omgeving. Het blijft apart dat geen dier voor je weg sprint of vliegt en je op moet passen dat je er niet op staat. Met name de pikzwarte Marine Iguanas op de zwarte lava rotsen welke in de zee liggen.

’s Avonds in het pikdonker hoorden wij geplons en gesnuif vanaf de boot. In het water zagen wij Zeerobben achter vissen aan jagen, af en toe een Galapagos haai van circa 2 meter voorbij zwemmen en kleine reuzen schildpadden dobberen. We kunnen niet wachten om morgen te gaan snorkelen.

donderdag 16 mei 2013

In de ochtend aangekomen bij Sombrero Chino (Chinese Hat). Een eiland in de vorm van……… Hier een rondwandeling gemaakt over een lavaveld. Zwart, bruin en rood gesteente met groen van lage struiken. Ook hier weer Zee leguanen en zeerobben.

Een anderhalf uur later lagen we in het water. Zeer helder water met mooie vissen en wat koraal. En wij zagen als enige de White tip reef shark (zijn even de Nederlandse naam vergeten) maar gelukkig hebben we de foto’s nog van het circa 2 meter groot dier. Hier aan de water kant 2 pinguins gezien. Helaas kwamen ze niet met ons zwemmen.

In de middag naar Rabida. Een eiland met rood zand. Op de Zodiac zagen we een groep dolfijnen. Hier mochten wij niet het water in aangezien ze aan het eten waren. Verderop aan de kust nabij het rif gezwommen. Er zouden haaien moeten zijn maar deze niet gezien. Dan maar zwemmen met Zeeleeuwen. Een geweldige belevenis. De dieren komen wanneer jij beweegt op je af en draaien rondjes om je heen. Ze reageren op jouw bewegingen en kijken je continu aan. De rest onderwater was ook een plaatje. Van het zwemmen hebben we onderwater filmpjes gemaakt voor het nageslacht.

In de middag een wandeling over het rode strand en verder het eiland op. Geen Flamingo’s maar wel een Galapagos Buizerd, redelijk zeldzaam. Deze had het gemunt op het jongetje van 7 uit onze groep. De Havik liet zich naar beneden vallen en bleef vlak boven het jongetje zweven. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

vrijdag 17 mei 2013

We moesten om 6.45 ontbijten om op tijd naar Cerro Negro te gaan. De op 1 na grootste krater ter wereld. Was een hele opgave na een zeer onstuimige nacht op zee. Om 7.30 uur gingen de Panga’s richting de haven van het eiland Isabella. Daar stond een transporter busje op ons te wachten om naar 900 meter te brengen. Vanaf daar was het lopen over blubberpaden naar een uitkijkpunt op 1300 meter. Het was heel glibberig en mistig. Wat wij aan het begin al dachten werd werkelijkheid. De hele krater hing in de nevel. Geen enkel uizicht. En toen de tocht weer terug glijden. Volgens achterblijvers werd het zicht iets beter na nogmaals 10 minuten wachten. Dat hadden wij niet gedaan, we stonden er al bijna een half uur.

Vervolgens 5 grote flamingo’s bekeken in een meer. Hiermee kwam ons totaal op 10 hele stuks!

In de middag naar een schilpadden kweek boerderij. Hier worden de 5 verschillende reuzen landschildpad soorten gefokt om ze te behouden. Wanneer ze oud genoeg zijn om weerstand te bieden tegen onder andere ratten worden ze weer uitgezet. Hierdoor groeit de populatie weer en worden ze tegen uitsterven beschermd.

Daarna naar de “Tranen muur”, wij besparen jullie het Spaans. Deze muur is 100meter lang en ongeveer 10 meter hoog. Bestaat uit lava steen en is door gevangen gebouwd om ze bezig te houden voordat de Galapagos in 1959 een nationaal park werd. De muur dient verder voor niets.

En nu met spoed naar de boot want we moeten naar Santa Cruz om morgen om 10.35 uur het vliegtuig te pakken. Een mooie reis geweest met bijzondere ontmoetingen, zowel boven als onder water.

zaterdag 18 mei 2013

De terug reis naar Quito. Eerst nog de Tweeling kraters bezocht. 2 grote gaten naast elkaar van een vulkaan welke is ingestort.

Een uur en kwartier voor vertrek van ons vliegtuig kwamen we aan op het vliegveld, na eerst een aanvaring met een pont overleefd te hebben.

Inchecken ging redelijk snel maar de veiligheidscontrole zeker niet. Er werd al 2 keer omgeroepen dat we moesten boarden maar alles ging heel traag. 5 minuten voor vertrek zaten we in het vliegtuig.

Een tussenlanding in Guayaguil waar we afscheid namen van Dave en Eva. Met hun hebben we de hele week opgetrokken en erg gezellig gehad. En dat voor een Brit en Slowaakse. De rest van de groep viel helaas een beetje tegen. Allemaal vroeg naar bed en weinig aanspraak. Maar dat maakte de trip niet minder leuk.

In Quito aangekomen in ons hotel. Ook dit bed beweegt.

maandag 20 mei 2013

Gisteren wat door Gringolandia (Mariscal Sucre, hotel wijk), gelopen. Richting een oud dorpje Guápulo welke opgeslokt is door de stad Quito. Vanaf Hotel Quito met de trap naar beneden. Dit was een behoorlijk eind. Mooi uitzicht over de vallei richting het nieuwe vliegveld. In het dorp wilden wij naar een kerk lopen maar dit hebben we niet gehaald. Te veel last van de hoogte en het wiegen van de boot.

’s Middags een biertje gedronken op een plein. In de avond wilden wij gebruik maken van de happy hour. Helaas geen alcohol. Dit is sinds 2010 een wet in Ecuador. Om katers op maandagochtend te voorkomen wordt er vanaf de middag geen alcohol meer geschonken. Dit accepteerden wij natuurlijk niet. In een wat minder ogend kroegje vroegen wij of zij wel drank schonken. Dat deden ze maar dan wel in koffiemokken. Hadden we toch ons zin.

Vandaag aangekomen in Bella Vista Cloud Forest. Een nevelwoud welke eigendom is van een stel Europeanen, Engelsen volgens ons. Gekocht om het bos te behouden en boeren te beperken in het kappen. Nobel streven. Hier in de ochtend en middag een wandeling gemaakt en geprobeerd de bont gekleurde verdomd kleine vogels te spotten. We blijken in de 2e ronde zelfs een heel zeldzame vogel opgemerkt te hebben. Zelfs de gids was enthousiast. Welke vogel dat was? Geen idee, de namen zijn voor ons niet te onthouden.

dinsdag 21 mei 2013

Bella Vista Cloud Forest, het vogel en vlinder paradijs, mooie wandelingen en geweldige uitzichten. Toegankelijk voor invaliden. De paden zijn door de vele neerslag blubberig, stijl, smal en zeer glad. De vogels die je ziet zijn mooi van kleur maar wanneer zie je ze? Zojuist anderhalf uur in het woud rondgelopen/-gleden en geen één diertje gezien, geen 1!! Oja, een mug…..

Wij dachten hier zo nu en dan een boom vol met vogels te zien die af en toe in een zwerm over zouden vliegen of langs of wat dan ook. Ver weg, nog net met een verrekijker te zien, wanneer je ze kan vinden, zie je een vogel hoppen op een tak na 3 boomstammen te hebben omzeild met je verrekijker. En dan moeten er geen bladeren in je zichtbaan hangen. Wij zijn enthousiast! Dit is vast heel leuk voor een vogel fetisjist maar een walhalla of paradijs is het zeker niet. Over het eten hebben we het maar niet.

Om ons te vermaken dachten we 8 kilometer verderop naar een orchideeën bos met vlinders te gaan. Af te sluiten met een echt ouderwetse chocolade fabriek rondleiding. Dat was te regelen, een halve dag voor 70 US dollar en een hele dag voor 117 US dollar, P.P.! Wanneer je weet dat een taxi van vliegveld naar centrum Quito bijna 2 uur is en 26 USD kost, Van Quito een halve dag met de taxi naar Mitad del Mundo ongeveer 20 kilometer noord is 60 USD is, voelden wij ons een beetje genomen. We zitten hier in de middel of nowhere dus kunnen geen kant op. Dan maar vogels spotten, doe je ook lang over. Kan de avond al invallen?

woensdag 22 mei 2013

De gids van ons was ziek. We moesten met een andere gids mee om op vogeljacht te gaan op 1 van de paden. Bij het uitlopen van het kampement waren we de groep al kwijt. Moesten we het zelf maar uitvinden. Na 200 meter uit de poort te zijn zagen we een boom met hierin 4 Kaketoes. Besjes eten en rondhuppen. Hier hebben we een half uur staan kijken. Hier waren wij voor gekomen. Vervolgens een stuk verder gelopen, vliegt er een Kaketoe over ons heen en gaat op een paar meter afstand op een tak ons aanstaren. Dit heeft hij moeten bekopen met een paar foto’s. Was onze dag toch weer goed.

Aan het begin van de middag naar Mitad del Mundo. Een monument waar de evenaar loopt, 200 meter te ver naar de zuidpool. Op zich eigenlijk wel knap wanneer je bedenkt dat dit is uitgemeten toen er nog geen sprake was van satellieten.

Op de juiste plek, met behulp van GPS maar niet die van ons blijkbaar wij kwamen uit in een greppel, is er 12 jaar geleden een ander parkje opgezet. Best grappig. Wordt wat uitleg gegeven over de zwaarte kracht en dat je een ei op een spijker kan balanceren. Ons helaas niet gelukt. Verder lieten ze zien dat op de evenaar het water recht naar beneden wegloopt de afvoer in, op het noordelijk halfrond tegen de klok in en op het zuidelijk met de klok mee. Wij blijven van mening dat 1 meter van de evenaar geen verschil maakt en het wastafeltje iets scheef stond waardoor er een draaikolk ontstaat.

Vanaf morgen zijn we weer van de radar. De Amazone roept. Misschien zondag weer berichten en foto’s nu te moe. We moesten onze chauffeur de weg wijzen in zijn eigen land…………

donderdag 23 mei 2013

Weer vroeg op, om 6 uur. Naar de Amazone, Cuyabeno om precies te zijn. In de richting van de Columbiaanse grens.

In Lago Agrio werden we opgevangen door onze gids. 2 uur met de bus, lunch, en dan in gemotoriseerde kano’s richting de lodge. Dit duurde 3 uur aangezien we meteen op de smalle rivieren op zoek gingen naar leven. Verschillende apen gezien en uiteraard vogels, en heel veel regen. We kregen poncho’s maar die waren hier zelfs niet tegenop gewassen.

Drijfnat, inclusief kleding in de koffer, kwamen we aan.

Een uur later, 17 uur, gingen we weer op pad. Opzoek naar wild en zwemmen. We begonnen met een Kaaiman van 2,5 meter lang. De gids lokte deze richting Sabrina. Almar kon hierdoor goed foto’s maken. En wanneer we nog even gewacht hadden ook van de tanden in de arm van Sabrina. Alles voor mooie vakantie foto’s.

Vervolgens een avond vaart wat een uil en een slang opleverde.

Vermoeid om 21.30 uur naar bed.

vrijdag 24 mei 2013

In de ochtend een wandeling gemaakt van ruim 3 uur door het regenwoud. In de boot naar het pad toe gingen we eerst achter de dolfijnen aan. Aangekomen op het wandelpad, wat een primitief modderpad bleek te zijn. Flink balanceren om niet onderuit te gaan. De gids legde uit wat je allemaal met de planten en bomen kan doen. Met name overleven en je tatoeëren. Verder apen in de verte gezien, zeer giftige kikkers en meer ongedierte.

Na de lunch hebben we gekeken naar een Anaconda die bij ons nabij de kamer in het gras lag te zonnen. Aangezien deze nog geen 7 meter was, maar 1 meter, was hij of zij niet gevaarlijk.

Om 16 uur gingen we weer op dieren jacht. Zeldzame rode apen gezien, diverse kippen en een mooie omgeving.

In het donker gingen we weer het oerwoud in. Flink glibberend achter de gids aan. Hij begon met een vogelspin tegen de boom. De toon was voor met name Sabrina nu gezet. Bij het zien van een tweede vogelspin was het oorlog. Om het goed te maken deed onze gids geheimzinnig. Van de 11 liepen wij vooraan en moesten onze camera afgeven. In een holle boom maakte hij van bovenaf een foto, niets te zien. Na poging 4 gaf hij de camera aan ons. Stond een zeer zeldzame wilde kat op de foto. Na nog wat insecten te hebben laten zien, waaronder een zeer grote tor welke familie is van de schorpioen gingen we eten.

Op onze kamer hebben we zelf nog een grote kikker gevangen en weer in vrijheid gesteld.

zaterdag 25 mei 2013

Het begin bestond uit een bezoek aan een nog enigszins van de buitenwereld afgesloten bevolking, de Siona. Van deze bevolking zijn nog ongeveer 900 personen, waarvan 150 in dit dorp in Ecuador. De rest woont in Columbia en Peru in andere dorpen.

Een mevrouw Siona heeft ons laten zien hoe je met worstelen een brood kunt maken, een Casave. Normaal gesproken wordt dit gegeten met vlees uit het oerwoud, dus kaaiman, aap, piranha enz. Voor ons was er tonijn en jam meegenomen. Het brood smaakte erg lekker.

Van en naar dit dorp weer verschillende dieren gezien, apen, luiaard en uiteraard heel veel kippen.

Na de Siesta een rondvaart over de laguna’s. Hier weer de dolfijnen gezien. Helaas zie je alleen kort hun rugvin wanneer ze ademen om vervolgens weer te verdwijnen. Zijn minder speels dan andere soorten. Een aantal van onze groep ging nog kort zwemmen tussen de piranha’s, wij hebben ons portie na de roggen en haaien wel gehad.

zondag 26 mei 2013

At 6 am sharp! No later we leave with canoe to watch animals as Toucans. Oke, wij stonden er. En toen begon het te druppelen, te regenen, te hozen, te moezonnen en nog meer. Met emmers, nee met containers kwam het naar beneden. Dan maar slapen.

Na het ontbijt inpakken en de kano in. Regen was net opgehouden dus duimen dat de terugvaart van 2 uur goed zal gaan in de open kano’s met bagage. Onderweg zagen we ver weg nog een toekan maar dichterbij aan de waterkant een luiaard aan een palmblad hangen. En toen begon het weer te regenen. Gelukkig niet zo hard als op de heenweg. Redelijk droog kwamen we aan op naar het vliegveld.

Daar 3 moeten wachten in een grote ruimte. Zag er niet verkeerd uit, er was niets te doen maar toch, voor 1 vlucht per dag!

In Quito de auto opgehaald, een Pick-up. We moeten ons toch wapenen tegen de Ecuadoriaanse rijstijl. Hiermee naar onze B&B waar onze koffer staat, eten (restaurants gesloten op zondag…..) douchen en slapen. Morgen gaan wij richting Cuenca over de PanAmericana highway.

maandag 27 mei 2013

Na vertrokken te zijn van onze B&B kennis gemaakt met de Ecuadoriaanse rijstijl. Soms wat agressief en inhalen op plekken waar het eigenlijk niet kan. Maar omdat de weg redelijk breed is gaat het goed. Helaas heeft onze auto weinig kracht en door de Andes heb je veel wegen met hellingen. Dan mogen we blij zijn wanneer we 70 halen en niet worden ingehaald door een bus.

Ons doel was zo dicht mogelijk bij Cuenca te komen. Het is Alausí geworden. Door de kracht van de motor is een gemiddelde van 60 kilometer per uur te doen……..

AlausĂ­ is een leuk ouderwets klein dorp, beetje Westerns aandoend, in een dal midden in de Andes. Helaas is het bewolkt waardoor wij hier niet echt een goede indruk van krijgen. Wie weet morgen.

dinsdag 28 mei 2013

Vroeg vertrokken richting Cuenca. Onderweg gestopt bij Incapirca. Een oude ruïne (oja?) van een Inca nederzetting. De weg er naar toe was 12 kilometer hobbelen en we waren de enige. Een leuke tussenstop. Én dóór.

Rond het middag uur in Cuenca. Een oude stad met veel oude gebouwen. Een beetje gelijk aan het oude deel van Quito. Leuk om te zien en veel gemoedelijker omdat er iets minder verkeer is. Aangezien we hier maar 1 dag blijven zijn we de, we durven het bijna niet te schrijven, toeristenbus in gegaan. Hierdoor in 2 uur Cuenca gezien en op het uitzichtpunt geweest welke voor morgen op de planning stond. Tijdens de rondrit had Almar nog ruzie met een elektriciteitskabel die over de weg hangen. We zaten bovenop de bus en de draden hangen niet veel hoger. Reden om nog eens goed te overdenken of een toeristenbus wel ons ding is.

Loja gaan we niet halen doordat we niet echt kilometers kunnen maken en we perse donderdag de markt van Guamote willen bezoeken.

Vanavond op zoek naar “Guy”!

woensdag 29 mei 2013

Guy gevonden! In een restaurant welke wordt aangeraden door de Lonely Planet. Voor diegene die nog niet gegoogled hebben, het is Cavia, een delicatesse hier. Bereiden duurde een uur dus hebben we maar een theepot Canelazo besteld. Het werd een echt Ecuadoriaans diner. Bijzonder om geprobeerd te hebben.

Vanochtend onderweg door de bergen gereden. Een weg welke van 2500 meter naar 3500 gaat en weer terug. Onze auto had het zwaar. Bij AlausĂ­ hadden we net als eergisteren zware mist (eigenlijk bewolking) waardoor er maar 50 meter zicht was. Een buschauffeur vond dit ver genoeg en ging een vrachtwagen inhalen. Het probleem was alleen dat ze onze kant opkwamen. Door de redelijk goede wegen was er voldoende ruimte om uit te wijken.

We zijn veilig aangekomen in Guamote. In dit plaatsje is op donderdag een echte Ecuadoriaanse markt. De bekendste van Ecuador is Otovalo, ten noorden van Quito. Maar in Guamote komen bijna geen toeristen en 95% van de bevolking is nog van de officiële bewoners zonder Spaanse achtergrond en spreken nog Quichua. Vanmiddag hebben we de eerste handelingen op de markt gezien. De mensen in de typische kleding met de Panama hoed op handelen in groente, fruit en stro. Morgen gaat de markt echt beginnen met ook de handel in dieren.

donderdag 30 mei 2013

De dag begon met een rondleiding door de school die vast zit aan ons hotelletje. Het hotel Inti Sisa is opgezet om geld te verdienen zodat de mensen van Guamote geschoold kunnen worden. De kinderen kregen les en wij mochten kort kijken. Daarnaast is er een naaiatelier en computerruimte. Alles gerund door, met name, Europese vrijwilligers.

Na 9 uur begon de markt waarvoor wij naar het dorp Guamote waren gekomen. Het dorp heeft een inwonertal van circa 5000 maar op donderdag komen er circa 30000 wordt geschat. Het dorp dat bestaat uit een paar straten staat volledig vol met kraampjes waar van alles verkocht wordt. Je kan het zo gek niet bedenken dus ook dieren. Doordat de mensen in deze regio nog zeer traditioneel gekleed gaan is het een kleurrijk geheel. En de markt van Guamote is nog onbekend bij de toeristen wat het heel authentiek maakt en ons tot een bezienswaardigheid.

Doordat het helaas weer ging regenen zijn wij om 11 uur weer vertrokken richting Baños. Een dorp met een thermaal heet water zwembad. We namen een alternatieve route langs vulkanen. Helaas stonden deze, o.a. de Chimborazo, weer vanaf de voeten in de wolken. Het was wel een mooie route. Totdat we bij wegwerkzaamheden aan kwamen. Een uur wachten werd ons verteld voordat we weer doorkonden. Dus na 5 minuten mochten we door.

Aangekomen in Baños blijkt het door ons verwachte lieflijke dorp een slechte kopie van een Costa Brava dorp te zijn. Veel backpackers en reisbureautjes voor raften, kabel glijen, kopstoten, kwatten (?) en zoal meer.

Wij komen voor de watervalroute en gaan die morgen met gierende banden rijden!

vrijdag 31 mei 2013

Na een nacht met zeer zware regen waar Almar uiteraard weer doorheen is geslapen en Sabrina van wakker heeft gelegen gingen we de weg naar Puyo rijden. De weg van de watervallen. Over de valleien kon je tokkelen, op verschillende manieren. Rechtop, met hoofd naar voren of in een mandje. Wij hebben voor geen van allen gekozen.

De watervallen waren mooi om te zien maar helaas was het heel bewolkt en regende het weer af en toe. Onderweg hadden we kort oponthoud door een aardverschuiving. 100 meter na de verschuiving welke weggehaald werd stond een pick-uptruck welke wat vervormd en blubberig er uit zag. Geen idee of er mensen gewond geraakt zijn maar zag er zeer ernstig uit.

Na bijna Puyo bereikt te hebben zijn we teruggereden richting Quito. Kijken of de Cotopaxi ondertussen zich wil laten zijn. Helaas werd het weer al erger en de bewolking dikker en regende het. De vulkaan Cotopaxi heeft zich nog niet aan ons laten zien.

Vannacht overnachten we na lang zoeken in een Haciënda, een oud landhuis genaamd Papagayo. Zeer sfeervol met de houtkachel aan. De nachten zijn koud hier, overdag aangenaam maar helaas weinig zon.

zaterdag 1 juni 2013

Vanuit een thermaalbad recht voor onze deur van de hotelkamer in Papallacta schrijven wij dit laatste stukje. Ons hotel heeft verschillende baden waar 35, 38 en 5 graden water in zit. Water opgewarmd door de vulkaan. De laatste dag mochten wij onszelf wel even verwennen. Tezamen met de laatste zonnestralen welke schaars waren op het vaste land van Ecuador.

Morgen in de middag onze auto inleveren en dan terug naar Nederland.

Vandaag zijn wij nog even terug gereden naar de Cotopaxi. Door alle bewolking hadden wij nog geen vulkaan mogen zien, en Ecuador heeft er verschillende. Het zag er weer naar uit dat de vulkanen met hun koppies in de wolken bleven. Wij toch maar het nationaal park ingereden. Een mooie tocht door vulkaanlandschap. Wellicht zagen we nog de Alpaca, de laatste lama soort welke Sabrina nog moest zien voor Ecuador. Onderweg hadden we deze soort al gezien maar meer is altijd beter.

Op weg naar het hoogste punt wat je met de auto kan bereiken van de Cotopaxi trok de lucht heel even open en zagen wij de vulkaan volledig. Toch nog gelukt!

Vervolgens de Cotopaxi opgereden tot ruim 4650 meter. Boven de sneeuwgrens. Wij waren de enige op slippers en in korte broek, maar het was niet echt koud. Waar we wel even last van hadden was een beetje duizeligheid toen we uitstapten. Hoogteziekte.

Na dit hoogtepunt de zon tegemoet gereden richting Papallacta om ons voor te bereiden op de terugreis.